Μυστήριο θέρος αυτό του 2022 –ακόμα πιο μυστήριο από τα καλοκαίρια των τελευταίων χρόνων. Ως πρώτο (αληθινό) μετά τη πανδημία, βέβαια, είχε μπροστά του μια προοπτική και μια αίσθηση επανάκτησης του ορίζοντα. Όμως μια ο πόλεμος στην Ουκρανία, μια το ρεύμα και η γενικότερη ακρίβεια, μια οι ζέστες που άρχισαν απότομα ενόσω κρατούσε ακόμα ο Μάης, μια το ένα, μια το άλλο, αρχίζουν και χτίζουν μια μεγάλη αντίφαση. Μέρος της οποίας γίνονται σιγά-σιγά και οι ατελείωτες συναυλίες: όσες λίστες και οδηγούς και να φτιάξεις, όλο και κάτι εμφανίζεται. Όλο και κάτι σου ξεφεύγει.
Δεν ξέρω πού θα βγάλουν όλα αυτά στην Ελλάδα του 2022, αν και κατά πόσο συμπίπτουν οι φιλοδοξίες των διοργανωτών –οι οποίοι προσπαθούν βέβαια να ανακάμψουν από 2 δύσκολα, πανδημικά έτη– και οι επιθυμίες/δυνατότητες του κοινού. Θα τα δούμε όλα στα προσεχώς.
Για την ώρα, τις σκέψεις αυτές τροφοδότησε η νεότερη προσθήκη στον συναυλιακό χάρτη του καλοκαιριού, η οποία έγινε κάτι ώρες προτού γραφτούν τούτες οι γραμμές: οι Cirith Ungol έρχονται στην Αθήνα –το Σάββατο 9 Ιουλίου, στο Κύτταρο. Είναι ένας τόπος γνώριμος για τους US metal βετεράνους, που έχει αποδείξει και στο παρελθόν πόσο τους αγαπά και πόσο τιμά τα 1980s πεπραγμένα τους.
Δοθείσης λοιπόν της αφορμής, το blog θυμάται την έλευσή τους στο Κύτταρο τον Φεβρουάριο του 2018, όταν και πάλι είχαν ως support τους συμπατριώτες τους Night Demon, οι οποίοι θα πλαισιώσουν και τη φετινή εμφάνιση (μαζί με τους Convixion). Η ανταπόκριση δημοσιεύτηκε τότε στο Avopolis και αναδημοσιεύεται εδώ με μικρές, αισθητικής φύσης τροποποιήσεις. Οι χρησιμοποιούμενες φωτογραφίες προέρχονται από εκείνη τη βραδιά και ανήκουν στον Θάνο Λαΐνα.
Δεν ήταν έκπληξη το γεμάτο Κύτταρο, μετά τα κατορθώματα των Cirith Ungol στο Up The Hammers Festival του 2017: όσοι τους χάρηκαν τότε στο Gagarin ήθελαν σίγουρα να τους δουν ξανά, ενώ όσοι δεν πήγαν ήρθαν να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι τι έχασαν.
Αλλά η βραδιά ξεκίνησε αρκετά νωρίτερα, με τη χορταστική support εμφάνιση των «δικών μας» Dexter Ward. Οι οποίοι βγήκαν στην ανακοινωμένη τους ώρα, σημειώστε άλλες διοργανώσεις. Έστω κι αν εκείνη τη στιγμή το Κύτταρο ακόμα γέμιζε, έστω κι αν όσοι είχαν έρθει από νωρίς χάζευαν ακόμα στους πάγκους των δισκοπωλείων που ήταν στημένοι εντός χώρου.
Οι Dexter Ward έπαιξαν ένα 50λεπτο set, μάλλον μεγάλο με βάση τον χρόνο που συνήθως αναλογεί στα support σχήματα. Από την άλλη, έγινε γρήγορα φανερό ακόμα και σε όσους δεν τους γνώριζαν ότι δεν επρόκειτο για την τυπική μπάντα που ανοίγει μια διεθνή συναυλία ώστε να κερδίσει χιλιόμετρα: είδαμε ένα σχήμα δεμένο, με ωραίο δικό του υλικό, που πάντρευε metal ταχύτητες και μελωδίες και κέρδιζε περαιτέρω πόντους από την εξαιρετική παρουσία του Ιταλού τραγουδιστή Marco Concoreggi. Το θερμό χειροκρότημα με το οποίο τους ξεπροβόδισε ο κόσμος κρίνεται δικαιότατο.
Σκυτάλη κατόπιν στους Night Demon, τους οποίους πολλοί από όσους έδωσαν το παρών στο Κύτταρο έδειξαν να περιμένουν το ίδιο ανυπόμονα με τους headliners. Άλλωστε οι Αμερικανοί (που επίσης είχαν παίξει στο Up The Hammers του 2017) θεωρούνται ένα από τα πιο hot νέα ονόματα στον σκληρό ήχο. Και η αλήθεια είναι ότι, όσες ενστάσεις κι αν εγείρει κανείς για τον ρετρό ήχο ή για τον κάπως επίπεδο τρόπο με τον οποίον τραγουδάει ο frontman/μπασίστας Jarvis Leatherby, επί σκηνής βρίσκονται σε φυσικό χώρο. Είναι εκεί όπου ξεπροβάλλουν ως καλολαδωμένη metal μηχανή, δίνοντας ένα σόου με ακατάπαυστη ενέργεια, που μεταδίδει αγνή πώρωση στην πλατεία.
Στο (επίσης 50λεπτο) set έδωσαν χρόνο στον νέο τους δίσκο Darkness Remains. Και είναι προς τιμήν του σπινταριστού τους metal με τις 1980s αναφορές –Riot, Jaguar, Tokyo Blade κτλ.– ότι ακόμα κι εγώ που δεν δηλώνω fan, ούτε που κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα. Στο δε "Chalice" από το πρώτο τους ΕΡ (που τα ξεκίνησε όλα το 2012), χαρήκαμε και τη σκηνική εμφάνιση μιας φιγούρας ντυμένης με μανδύες και νεκροκεφαλή, που κέρναγε τα μέλη από το σατανικό δισκοπότηρο το οποίο κρατούσε στα χέρια.
Κάπως έτσι, οι Cirith Ungol βγήκαν μπροστά σε ένα ήδη φτιαγμένο κοινό, που όμως δεν παρέλειψε να καταστήσει σαφές ότι, όσο κι αν είχε διασκεδάσει πριν, βρισκόταν εκεί για εκείνους: ρυθμικές αναφορές του ονόματός τους, χειροκροτήματα και ιαχές συνόδευσαν την παράταξή τους επί σκηνής, με το Κύτταρο να πιάνει φωτιά αμέσως μόλις ξεκίνησαν να παίζουν το "I'm Alive". Εμφανώς χαρούμενος με την υποδοχή, ο θρυλικός Tim Baker απάντησε λίγο μετά στα συνεχή «Cirith Ungol - Cirith Ungol» του κόσμου ότι «yes, we are Cirith Ungol and we're bringing you Blood and Iron». Ακολούθησε φυσικά το σχετικό κομμάτι από τον δίσκο One Foot In Hell (1986).
Μπασίστας έπαιξε σημειωτέον ο Leatherby των Night Demon (επισήμως και μέλος, ήδη από το 2016), ενώ από την αυθεντική σύνθεση που έστησε το γκρουπ στην παραλιακή Καλιφόρνια στις αρχές των 1970s ήταν παρόντες ο Greg Lindstrom στην κιθάρα και ο Robert Garven στα ντραμς –με τον Jim Barraza (επίσης στην κιθάρα) να συμπληρώνει την πεντάδα. Η μπάντα πέταγε σπίθες και ευτύχησε να έχει καλό ήχο. Με αποτέλεσμα να αποτυπωθεί εκρηκτική στα ξεσπάσματά της, αλλά και μεγαλειωδώς ευκρινής στις σχεδόν doom μπασογραμμές με τους σαμπαθικούς απόηχους, που συχνά μας έμπαζαν με τον καλύτερο τρόπο στο σκοτεινό τους fantasy βασίλειο.
Η αλήθεια είναι ότι ανά στιγμές ο Tim Baker χανόταν από το ραντάρ: το διάβα του χρόνου δεν έχει σταθεί ευνοϊκό και ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίον ερμηνεύει μάλλον δεν ευνοείται σε ζωντανές συνθήκες. Ωστόσο υπήρξαν και στιγμές στις οποίες στάθηκε αειθαλώς απίθανος. Άλλωστε ό,τι χανόταν σε λέξεις αναπληρωνόταν είτε από επικές, «χαλφορδικές» τσιρίδες, είτε από τον ίδιο τον κόσμο, που τραγουδούσε εν χορώ ξέροντας το ρεπερτόριο απέξω κι ανακατωτά. Στο κάτω-κάτω 4 δίσκους έβγαλαν όλους κι όλους οι Cirith Ungol, οπότε στο Κύτταρο ήρθαν με όλα τα αναμενόμενα "Frost And Fire", "Black Machine" και "Join The Legion", συν το "Fire" (διασκευή εξαιρετική σε Crazy World Of Arthur Brown).
Προς το φινάλε της 1,5 ώρας που διήρκεσε η συναυλία, οι Cirith Ungol δεν έπαιξαν το γνωστό παιχνιδάκι με το encore: έμειναν απλά επί σκηνής, μας χάρισαν εξαιρετικές εκτελέσεις στα "Fallen Idols" και "Finger Of Scorn", κορύφωσαν τη βραδιά με "King Of The Dead" –με σύσσωμη πλατεία και εξώστη να τραγουδούν μαζί τους «Crown upon His head, King of the Dead» –κι έσβησαν με "Cirith Ungol" και βαθιά, ομαδική υπόκλιση σε ένα κοινό που (ξέρουν ότι) τους λατρεύει. Θα μας ξανάρθουν σύντομα, ήμασταν όλοι σίγουροι γι' αυτό βγαίνοντας στο στενό της Ηπείρου προς Αχαρνών.
