Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ουφολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ουφολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

02 Ιουλίου 2020

Για την Παγκόσμια Ημέρα των Ιπτάμενων Δίσκων (και για όσους κοιτούν ερευνητικά τον νυχτερινό ουρανό)



Τα τρία σύντομης διάρκειας βίντεο του Πολεμικού Ναυτικού των Η.Π.Α., στα οποία οι πιλότοι του έρχονται αντιμέτωποι με αυτά που στην Ελλάδα λέμε επισήμως «ΑΤΙΑ - Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα» (κατ' αντιστοιχία του αγγλικού «UFO - Unidentified Flying Object»), ήταν μια είδηση που δεν έκανε ιδιαίτερο πάταγο. Ούτε όταν πρωτοδημοσιεύτηκε από την ιδιωτική εταιρεία Stars Academy of Arts & Sciences τον Δεκέμβριο του 2017 (σημειώστε οι μουσικόφιλοι ότι ανήκει στον Tom DeLonge, τραγουδιστή και κιθαρίστα των Blink-182 από το 1992 ως το 2015), ούτε τώρα τον Απρίλη, όταν τα κοινοποίησε επισήμως το Πεντάγωνο, εν μέσω κορωνοϊού, αποδεχόμενο όχι μόνο ότι είναι αυθεντικά, αλλά και ότι τα θεωρεί ανεξήγητα. [σημείωση 1]

Μετά δηλαδή από τόσες δεκαετίες διερωτήσεων –που έφτασαν ως τα τραπέζια της «μέσης» οικογένειας παντού στην υφήλιο– μετά από τόσες κινηματογραφικές ταινίες και μετά από τόσες θεωρίες συνωμοσίας σε βιβλία και ιστοσελίδες, είχαμε την πρώτη στα χρονικά επίσημη παραδοχή ότι πετούν στους ουρανούς μας αντικείμενα που ο στρατός της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη θεωρεί «unidentified», μα δεν έγινε και τίποτα. Μια περίεργη, άβολη συνθήκη για τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα ΑΤΙΑ (World UFO Day), η οποία είθισται να γιορτάζεται κάθε 2 Ιουλίου, εις ανάμνησιν του πολυσυζητημένου μεν, υποθετικού δε περιστατικού στο Ρόσγουελ των Η.Π.Α. (7 Ιουλίου 1947). 

Ή ίσως όχι και τόσο άβολη.

Μπορεί να κουραστήκαμε να το ψάχνουμε, μετά από τόσα χρόνια συζήτησης και ταινιών. 

Μπορεί, χωρίς να συνωμοσιολογούμε, κάπου να αποδεχτήκαμε ότι ναι, ίσως έχουμε και εξωγήινους επισκέπτες σε ένα τόσο αχανές Σύμπαν, οπότε ουδείς σκοτίζεται πλέον για την όποια επίσημη παραδοχή. 

Ή μπορεί απλά να στεκόμαστε καχύποπτα απέναντι στο όλο στόρι με τη διαρροή που έγινε επίσημο ανακοινωθέν. Και να αναρωτιόμαστε τι ακριβώς θέλει να μας πει ο ποιητής, σε μια χρονική συγκυρία όπου ο μεν Έλον Μασκ γλυκοκοιτάζει προς τον Άρη και την πιθανή αποίκισή του, η δε Χίλαρυ Κλίντον κατέβηκε για Πρόεδρος των Η.Π.Α. τάζοντας (μεταξύ άλλων) ότι θα δημοσιοποιήσει τα περί ιπτάμενων δίσκων και τα περί Area 51. Έστω κι αν όλα αυτά απηχούσαν τις προσωπικές εμμονές που έχει με το θέμα ο σύμβουλός της John Podesta –ο οποίος απλά έβαλε τη δική του πινελιά στην όλη προεκλογική καμπάνια– δεν υπάρχουν καλοί λόγοι για να εμπιστεύεσαι την ξαφνική εξωστρέφεια αρχών/υπηρεσιών που συνήθως επιδεικνύουν μεγάλο ζήλο στη διαφύλαξη των μυστικών τους. 

Δεν θέλει δηλαδή και πολύ να αρχίσεις να αναρωτιέσαι μήπως οι ιπτάμενοι δίσκοι είναι απόρρητα στρατιωτικά αεροσκάφη σούπερ τελευταίας τεχνολογίας, τα οποία κατά καιρούς κάνουν τις δοκιμαστικές τους πτήσεις, όπως λ.χ. πιστεύει (πέρα από τον μέσο τρελάκια) και ο πρώην διοικητής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού της NASA, Leroy Chiao. 

Στα επί της ουσίας, πάντως, η κοινή γνώμη –ό,τι κι αν έχει διαλέξει να πιστεύει– δεν είναι πιο ενημερωμένη για το αν συμβαίνει κάτι ανεξήγητο στους ουρανούς (και τι μπορεί να σημαίνει αυτό), απ' όσο ήταν στα πρώτα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όταν ο Τίτος Λίβιος κατέγραψε επισήμως τα vanadium speciem de caelo adfulsisse (πλοία φαντάσματα που λαμπύριζαν), τα οποία εμφανίστηκαν στους ουρανούς της Ρώμης το 218 π.Χ. [σημείωση 2]
Είναι πολλές βέβαια οι εξωφρενικές ιστορίες διάφορων φαντασιόπληκτων ή τα περιστατικά που μπορεί να έδειχναν έτσι, μα εύκολα εξηγούνταν και αλλιώς: το άσπρο φως που είδαν στο Finnmark της Νορβηγίας το 2009, ας πούμε, το οποίο οφειλόταν σε ανεπιτυχή εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου από τη Ρωσία. Τον Αύγουστο του 2019, μάλιστα, κατά τη διάρκεια ενός μπλακ-άουτ στο Παγκράτι, το οποίο έτυχε να συμπέσει με ένα εντυπωσιακά λαμπερό φως στον ουρανό προς το Καλλιμάρμαρο, τα έχασα και ο ίδιος για λίγα δευτερόλεπτα. Δίπλα μου η Χριστίνα γέλασε, ήταν όμως μόνο η συγκρότησή μου και η παιδεία μου που με έκαναν να το ψάξω, ώστε να καταλάβω ότι έτσι ακριβώς δείχνει σε σκοτεινό φόντο ένα αεροπλάνο σε κάθοδο, όταν ανάβει τα φώτα προσγείωσής του. Ένας πιο ευκολόπιστος ή πιο παρορμητικός άνθρωπος, θα έτρεχε άνετα να διηγηθεί το «συμβάν», ίσως διανθίζοντάς το και με σάλτσες. 

Αλλά ορισμένα πράγματα συνέβησαν σε ένα σοβαρό πλαίσιο και δεν εξηγούνται αναλόγως ικανοποιητικά, ως οπτικά φαινόμενα. Όπως ας πούμε το πολύ φωτεινό αντικείμενο που εμφανίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1976 στα περίχωρα της Τεχεράνης, στην (τότε) Περσία, και ανησύχησε αρκετά την πολεμική αεροπορία του Σάχη, ώστε να στείλει ένα μαχητικό F-4 Phantom να ερευνήσει. Όμως, με το που πλησίασε, ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός του έκλεισε και αναγκάστηκε να γυρίσει στη βάση. Εκτοξεύτηκε τότε ένα ακόμα αεροσκάφος, που αχρηστεύτηκε με τον ίδιο τρόπο καθώς προσπαθούσε να ρίξει έναν πύραυλο στον κινούμενο στόχο, ο οποίος έδειξε μάλιστα να προσγειώνει για λίγο κάτι στο έδαφος. Την επόμενη ημέρα αξιωματούχοι επισκέφτηκαν την περιοχή και οι κάτοικοι επιβεβαίωσαν έναν δυνατό κρότο κι ένα λαμπερό φως, χωρίς όμως να έχουν δουν κάτι περαιτέρω. [σημείωση 3]

Έχουμε ασφαλώς και στην Ελλάδα το δικό μας μερίδιο στις θεάσεις ιπτάμενων δίσκων (με πιο γνωστό το λεγόμενο «περιστατικό της Αταλάντης», Σεπτέμβριος 1990), αλλά και στην ...ουφολογία, η οποία άρχισε να αναπτύσσεται πιο συστηματικά από τη Μεταπολίτευση κι έπειτα. Μάλιστα στις αρχές της δεκαετίας του 1980 υπήρχε κι ένα βραχύβιο περιοδικό ονόματι UFO-Αστρική Επαφή, με εκδότη τον πρωτοπόρο της σχετικής έρευνας (σε ερασιτεχνικό επίπεδο) Σωκράτη Αικατερινίδη, ενώ όσοι άκουγαν Jeronymo Groovy το 1988 θα θυμούνται τις σχετικές εκπομπές του Γιώργου Καρποδίνη (ιδρυτή του ιστορικού Συλλόγου Έρευνας Εξωγήινων Πολιτισμών), ο οποίος στη συνέχεια μετακόμισε στο Κανάλι 1 της Δημοτικής Ραδιοφωνίας του Πειραιά. Δεν έλειψαν ωστόσο και οι διασυνδέσεις των ιπτάμενων δίσκων με την πάγια τάση να βλέπουμε εαυτούς ως περιούσιο λαό. 


Απ' όσα γνωρίζω, την όλη ιστορία ξεκίνησε ο δικηγόρος Γιώργος Κ. Λευκοφρύδης, ο οποίος πίστεψε ότι πίσω από το γράμμα Ε ο Αριστοτέλης κωδικοποίησε πολύ μεγάλες γνώσεις της αρχαίας Ελλάδας για το Διάστημα, απ' όπου άλλωστε καταγόταν (λέει) και ο ίδιος! Όσοι έχουν πιάσει στα χέρια τους το βιβλίο του Κοσμοσκάφος Στα-Γύρο Έψιλον: Το Οργάνων Όργανο του Αριστοτέλη, θα θυμούνται ίσως τον θερμό του πρόλογο, όπου προτρέπει να γνωρίσουμε «Ποιοι μας καλούν, τι άλλο έχουν κάνει αυτοί, εδώ στη Γη κι αλλού» (σελ. 8). [σημείωση 4]

Πιθανότατα, ο Λευκοφρύδης δεν ήταν παρά ένας γραφικός· το βιβλίο του, όμως, έδωσε εν τέλει τροφή στη δημιουργία της διαβόητης Ομάδας Έψιλον. Η οποία μπορεί να παρέμεινε φλου σε επίπεδο ιεραρχημένης οργάνωσης, αλλά δούλεψε για τη διασύνδεση των αστρικών επισκεπτών με τον νεοελληνικό σωβινισμό, τον αντισημιτισμό και ιδέες που γενικά μπορούν να εγγραφούν σε μια ακραία Δεξιά ιδεολογία. [σημείωση 5] Άλλωστε το γράμμα Ε διαθέτει το δικό του ιστορικό διασύνδεσης με ακραίους πολιτικούς σχηματισμούς σαν την ΕΕΕ (Εθνική Ένωσις «Ελλάς»), η οποία είχε βασικά αντι-εβραϊκά πιστεύω και δευτερευόντως αντικομμουνιστικά. Η δράση της προηγείται μάλιστα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αφού ξεκινά το 1927, από Μικρασιάτες πρόσφυγες στη βόρεια Ελλάδα. [σημείωση 6]

Όλα αυτά, βέβαια, αποτελούν αντικείμενο μιας διαφορετικής συζήτησης, την οποία μπορεί και να κάνουμε κάποια άλλη στιγμή, πιο στοχευμένα. Για την ώρα, για όσους επιμένουμε να κοιτάζουμε ερευνητικά τον νυχτερινό ουρανό χωρίς όμως να είμαστε διατεθειμένοι να πιστέψουμε εν λευκώ στην κάθε αφήγηση, η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Ιπτάμενων Δίσκων, παρά τις αποκαλύψεις του αμερικανικού Πενταγώνου, κάνει την ατάκα της Ντέινα Σκάλι από τα περίφημα X-Files να αντηχεί πιο επίκαιρη από ποτέ: «The truth is out there, Mulder. But so are lies».

Σημειώσεις

[1] Alan Yuhas, «The Pentagon Released U.F.O. Videos: Don’t Hold Your Breath for a Breakthrough», New York Times (28 Απριλίου 2020)

[2] Richard Stothers, «Unidentified Flying Objects in Classical Antiquity», The Classical Journal, vol. 103, no. 1 (2007), σελς. 79-92

[3] ολόκληρη η έκθεση, στα αγγλικά, όπως συντάχθηκε από τον Αμερικανό αξιωματούχο Louis E. Foster για λογαριασμό της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των Η.Π.Α. (DIA), βρίσκεται εδώ

[4] Γιώργος Κ. Λευκοφρύδης, Κοσμοσκάφος Στα-Γύρο Έψιλον: Το Οργάνων Όργανο του Αριστοτέλη (Αθήνα: ιδιωτική έκδοση, 1977)

[5] Ανέστης Κεραμυδάς, Ομάδα Έψιλον: Η Τελική Αναμέτρηση Δελφών και Σιών [2002], 3η εκδ. (Θεσσαλονίκη: Μπίμπης Στερέωμα, 2010)


[6] Ιάκωβος Π. Χονδροματίδης, Η Μαύρη Σκιά στην Ελλάδα: Εθνικοσοσιαλιστικές και Φασιστικές Οργανώσεις στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου και της Γερμανικής Κατοχής 1941 - 1944 (Αθήνα: Περισκόπιο, 2004)