Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μπουλουχτσής Περικλής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μπουλουχτσής Περικλής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

29 Ιουνίου 2020

Όμμα - συνέντευξη (2008)


Με έτος ίδρυσης το 1982, το Κεφάλαιο 24 αποτελεί ...κεφάλαιο για τα εγχώρια πράγματα, στα οποία έχει παραδώσει μια μικρή μεν, εκλεκτή δε δισκογραφία, με λίαν εξερευνητικές διαθέσεις. 

Παράπλευρα, ωστόσο, ο Βαγγέλης με τον Περικλή Μπουλουχτσή (δύο δηλαδή από τα βασικά μέλη τους) έχουν δράσει και σαν Όμμα. Πάντα με έδρα τα Γιάννενα –τον τόπο τους· μια πόλη που αγαπώ κι εγώ ιδιαιτέρως, καθώς έχω δεσμούς μαζί της ήδη από τα φοιτητικά μου χρόνια. 

Η πρώτη μου συνάντηση με τους Όμμα ήταν καθαρά ιντερνετική και έγινε με αφορμή τον δεύτερό τους δίσκο Ιδίοις Όμμασι (2007), στις αρχές του 2008. Τη θυμήθηκα με αφορμή ένα post που έκανε τώρα ο Βαγγέλης Μπουλουχτσής, αναφερόμενος στην παράσταση Όμμα - Αφήνουν Ίχνη οι Εποχές (Απρίλης 2018, στο Politheatro των Ιωαννίνων). Τότε, λοιπόν, έγινε και η παρακάτω συνέντευξη για λογαριασμό του Avopolis, η οποία αναδημοσιεύεται με μικρές, αισθητικής φύσης προσαρμογές.

Αν και παραμένουν ενεργοί σε συναυλιακό επίπεδο, οι Όμμα δεν έχουν επιστρέψει έκτοτε στη δισκογραφία. Όμως το Ιδίοις Όμμασι παραμένει άλμπουμ με μια πολυσυλλεκτική, ενορχηστρωτικώς πλούσια και συχνά ονειρική προσέγγιση στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, η οποία θα ήταν καλό να (εισ)ακουστεί περισσότερο, από κοινό και καλλιτέχνες.

Αργότερα, όταν βρέθηκα στα Γιάννενα για την παρουσίαση του βιβλίου μου Oi! Η Μουσική των Skinheads, συνάντησα και από κοντά τους αδερφούς Μπουλουχτσή. Έχουν περάσει πια πολλά χρόνια από τότε, αλλά ακόμα θυμάμαι πόσο ωραία περάσαμε μετά την εκδήλωση σε κάποιο μπαράκι στο κέντρο της πόλης, του οποίου το όνομα μου διαφεύγει.



Έξι χρόνια πέρασαν από το ντεμπούτο σας, Ιχνογραφία (2001). Γιατί σας πήρε τόσο πολύ για να ξαναφανείτε δισκογραφικά;

Ο κύκλος του Ιδίοις Όμμασι ουσιαστικά ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2003 και συνεχίστηκε με χαλαρούς ρυθμούς δεδομένου του ότι ναι μεν βιοποριζόμαστε από τη μουσική, όχι όμως από τη δική μας μουσική. Τελειώσαμε τον Νοέμβρη του 2006, έχοντας ενδιαμέσως στηρίξει και ολοκληρώσει έναν κύκλο με συναυλίες, καθώς και την παραγωγή του Drop Ιn / Drop Οut: του νέου μας άλμπουμ ως Κεφάλαιο 24, με τον Αντώνη Λιβιεράτο. 

Κατά καιρούς, παρ' ότι είμαστε αρκετά γρήγοροι στη σύνθεση και στις ηχογραφήσεις, μας συμβαίνει να αφηνόμαστε σε μία κατάσταση χαλαρότητας, μέχρι να υπάρξει κάτι που να μας κινητοποιήσει πραγματικά· κι αυτό το κάτι έρχεται συνήθως μέσα από προσωπικές ανάγκες και αναζητήσεις, παρά από εξωτερικές πιέσεις, όπως συμβόλαια, υποχρεώσεις για live κλπ. Πρόκειται για το όραμα του επόμενου project, όπου καλούμαστε να δώσουμε μορφή σε μία άμορφη μάζα ιδεών και κατευθύνσεων, όπως περίπου αποκτά μορφή ένα ακανόνιστο κομμάτι πέτρας στη γλυπτική. Μία διαδικασία που θέλει τον χρόνο της.        

Με τι σκεπτικό θελήσατε το Ιδίοις Όμμασι να περιέχει και φωνητικά, σε αντίθεση με την Ιχνογραφία;
 
Αν και έχουμε ένα γεμάτο συρτάρι με τραγούδια από πολύ παλιά, παραδόξως, όλες μας σχεδόν οι δουλειές ως Όμμα ή ως Κεφάλαιο 24, είναι οργανικές. Έτσι, όταν σχεδιάζαμε το Ιδίοις Όμμασι, νιώσαμε πως, αν κάναμε ακόμη μία καθαρά οργανική ενότητα, κινδυνεύαμε να αποκοπούμε από την άλλη μας δραστηριότητα, αξιοποιώντας μόνο τη μία μας πλευρά. Έπειτα οδηγηθήκαμε σε μία μίξη λόγου και ατμόσφαιρας και η spoken word υπήρξε μία πολύ γοητευτική λύση ενότητας και των δύο κόσμων, αφού μας επιτρέπει να δημιουργούμε ένα περιβάλλον γύρω και μέσα από τα λόγια, παρά μία ρηχή συνοδεία της φωνής. Μετά ήρθαν και τα τραγούδια, οπότε το Ιδίοις Όμμασι περιέχει και τις τρεις μας αυτές τάσεις, σε μία ενότητα. 

Από την άλλη, αισθανθήκαμε ότι, χρησιμοποιώντας φωνή, η μουσική αποκτάει οντότητα και ταυτότητα. Μιλάει στον διπλανό σου ή στον απέναντι, ο οποίος νιώθει πλέον τη μουσική σου να τον αφορά και η αντίδρασή του να αφορά εσένα. Πράγμα που επίσης μας γοητεύει.
        
Γιατί έχετε ονομάσει το σχήμα σας Όμμα; Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από αυτό;

Κάποια ιδιαίτερη ιστορία, όχι. Απλώς κάποτε χρειάστηκε να αποκτήσουμε ένα όνομα. Βέβαια η λέξη Όμμα μας αντιπροσωπεύει, αφού η μουσική μας, κυρίως στην Ιχνογραφία, έχει μεγάλη σχέση με την εικόνα. Έπειτα το συγκεκριμένο όνομα δεν το εννοούμε μόνο σαν «μάτι» –ένα ψυχρό όργανο, όπως είναι μία κάμερα που απλά καταγράφει ή μεταφέρει εικόνα. Θέλουμε να φέρει και την έννοια  της  προσωπικής ματιάς, κάτι που είναι αρκετά διαφορετικό.

Ο ήχος σας είναι πολυσυλλεκτικός. Πώς θα περιγράφατε τη μουσική σας σε κάποιον ο οποίος δεν σας έχει ξανακούσει ποτέ; Υπάρχει κάποια «ταμπέλα» με την οποία θα αισθανόσασταν άνετα;

Δεν αισθανθήκαμε ποτέ βολικά με το να περιγράφουμε τη μουσική μας με μία ταμπέλα. Κι' αυτό γιατί εμείς οι ίδιοι «υπονομεύουμε» συστηματικά την καθαρότητα του ήχου μας, αδυνατώντας να αντισταθούμε στον πειρασμό να χρησιμοποιήσουμε π.χ. ηλεκτρονικά στοιχεία σε μία μπαλάντα ή κάποια υποψία συμφωνικής αισθητικής σε ένα κατά τα άλλα ηλεκτρονικό κομμάτι ή μία έθνικ πινελιά σε ένα πιο παραδοσιακά ροκ πέρασμα κλπ. 

Αντιμετωπίζουμε ...ολιστικά τη μουσική και κυρίως την ενορχήστρωση. Την οποία αισθανόμαστε σαν ένα μεγάλο, περιπετειώδες ταξίδι, ίσως επειδή είμαστε  ανήσυχοι και ως ακροατές. Ακούμε από sixties μέχρι Gustav Mahler και από John Cage μέχρι ...ρεμπέτικα· κατά συνέπεια, η μαγειρική μας είναι λίγο ...βαριά. Συνήθως, υπάρχουν οι παραγωγοί, δουλειά των οποίων είναι να γνωρίζουν τη συνταγή της δημιουργίας καθαρού ήχου, που επιδέχεται μία σαφή ταμπέλα και αφορά σε μία συγκεκριμένη αγορά· την οποία αγορά συντηρεί ένα συγκεκριμένο κοινό, που με τη σειρά του, σε πολλές περιπτώσεις, διατελεί υπό ομηρία. Αν υπάρχει βέβαια κάτι που θα θέλαμε να προσδιορίζει τον ήχο μας, αυτό θα ήταν, έτσι ...απλά, η ποιητικότητα.      

Τι σας δίνουν οι Όμμα, που δεν το βρίσκετε μετέχοντας στο Κεφάλαιο 24; 

Είναι δύο διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας μουσικής εμπειρίας. Το Κεφάλαιο 24, είναι γκρουπ. Λειτουργούμε σαν σύνολο, έχοντας καταφέρει να ενοποιήσουμε τις διαδικασίες του στούντιο με εκείνες της σκηνής, αλλά και να είμαστε δημιουργικοί και παραγωγικοί μέσα από μια σχεδόν ανεξήγητη επικοινωνία, η οποία αναπτύσσεται μεταξύ μας κατά τον αυτοσχεδιασμό. Όσο και να ακούγεται παράξενο, το Κεφάλαιο 24 είναι ένα σύνολο πολύ «εξωστρεφές»: λειτουργεί στα όρια, σχεδόν, ενός παιχνιδιού. 

Οι Όμμα, από την άλλη, είναι το ...ερημητήριό μας. Ικανοποιούν την ανάγκη μας για απομόνωση, ενδοσκόπηση και συγκρότηση. Κάτι που αποτυπώθηκε αρκετά καλά στο Ιδίοις Όμμασι. Βέβαια, τόσο η μουσική των Όμμα, όσο κι εκείνη των Dr. Atomik, (το side project του Αντώνη Λιβιεράτου), υπήρχε πάντα σε λανθάνουσα κατάσταση (και όχι μόνο) στη μουσική ή στις τάσεις του Κεφαλαίου 24. Θα μπορούσαμε συνεπώς να τα κάνουμε όλα υπό την ίδια στέγη, μόνο που το αποτέλεσμα θα ήταν τόσο πολυκατευθυντικό, ώστε μοιραία θα έχανε σε ενότητα και χαρακτήρα. Και η ταυτότητα στη μουσική είναι κάτι που συνήθως μας απασχολεί αρκετά. 



Έχετε ποτέ δοκιμάσει να προωθήσετε τη μουσική σας στο εξωτερικό;

Κάποια καλά σχόλια είχαμε στο εξωτερικό –και σαν Όμμα και σαν Κεφάλαιο 24. Το να προωθήσουμε όμως τη μουσική μας έξω, προϋποθέτει την ύπαρξη ενός μηχανισμού ...προώθησης. Κάτι που βεβαίως δεν υπάρχει εδώ ούτε καν για το κύριο ρεύμα, πόσο μάλλον για μουσικούς σαν εμάς, των οποίων η ενασχόληση με τη μουσική έχει υποπέσει προ πολλού στο επίπεδο της κατηγορίας ενός ακριβού χόμπυ. Ας αφήσουμε όμως για λίγο τις διεθνείς καριέρες για κάποιους άλλους και ας μιλήσουμε, καλύτερα, για ευσεβείς ...πόθους.. Όσον αφορά τους Όμμα ειδικότερα, θα λέγαμε ότι θα είμαστε ευτυχείς αν μπορέσουμε να έχουμε τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε με ένα υγιές ελληνικό κοινό, ικανό σε αριθμό και ποιότητα, ώστε να μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε περισσότερο. Απλά μουσική.    

Σε δύο συγκεκριμένα τραγούδια, στις “Οθόνες” και στο “Karaoke Culture”, επιτίθεστε κατά μιας ολόκληρης κουλτούρας τηλεοπτικού καταναλωτισμού. Πιστεύετε ότι γίνεται να αντιστραφεί το κακό που έχει κάνει η τηλεόραση, τόσο στη μουσική που ακούει ο πολύς κόσμος, όσο και στη γενικότερη αντίληψή του για τον κόσμο;

Η αντίληψη που έχει ο πολύς κόσμος για τον κόσμο, είναι ήδη δημιούργημα της τηλεόρασης. Έχει ήδη σκηνοθετηθεί και προβληθεί στον κοινό νου προ πολλού. Τώρα απλώς γίνονται συνέχειες και επαναλήψεις με συχνά διαλείμματα για ...διαφημίσεις. Τα τηλεοπτικά προϊόντα είναι βέβαια πάντα με ημερομηνία λήξεως και διαδέχονται το ένα το άλλο, διαμορφώνοντας συνεχώς τη μαζική κουλτούρα –νουθετώντας, μα και υπαγορεύοντας τις ίδιες ανάγκες για όλους μας. Ο πολύς κόσμος θα συνεχίσει λοιπόν να βλέπει πολύ τηλεόραση, αναζητώντας μάλιστα όλο και μεγαλύτερη δόση. 

Μπορούμε να πούμε πολλά, όμως ας είμαστε αισιόδοξοι, όπως πάντα. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που, αφού πιάσουμε πάτο, θα αρχίσουμε να αναδυόμαστε ξανά. Και η ελληνική τουλάχιστον τηλεόραση μάλλον βρίσκεται ακριβώς εκεί: στον πάτο.  

Για το ίντερνετ, τι γνώμη έχετε; Δίνει διεξόδους για να προωθεί κανείς τη μουσική του ή καταλήγεις τελικά να χάνεσαι σε έναν ωκεανό πληροφορίας;

Οπωσδήποτε το MySpace είναι μία κοινωνία μουσικών κι έχουμε ακούσει πολύ καλή μουσική εκεί, έχοντας κατά καιρούς επικοινωνήσει με πολλά ενδιαφέροντα γκρουπ. Πιστεύουμε όμως ότι στη χαώδη αυτή κατάσταση, όλα είναι μία ψευδαίσθηση προώθησης. Μία εικονική πραγματικότητα δίχως ουσιαστική διάθεση για επικοινωνία, αλλά απλώς μία τάση των μελών να κάνουν νούμερα σε hits και friends. Συνήθως μετά την αποδοχή της ...φιλίας, οι δεσμοί αυτομάτως κόβονται· πολλές φορές δίχως καν ακρόαση και σχόλια: ένα εικονίδιο μεταξύ εκατοντάδων και χιλιάδων άλλων εικονιδίων, είναι ό,τι έχει απομείνει στο προφίλ από την όλη διαδικασία. Σε sites βέβαια καλλιτεχνών εκτός MySpace, τα πράγματα είναι καλύτερα και πολύ ελπιδοφόρα. 

Είναι άβολο επίσης για ανθρώπους που έχουν ένα όραμα για τη μουσική και αναζητούν σε αυτήν μία συνολική και συναρπαστική εμπειρία, να αποδεχτούν τη μετατροπή της σε μικρές, άυλες, αγοραίες, άχρωμες, άοσμες και άγευστες μπουκίτσες. Οι οποίες λέγονται «tracks» και πωλούνται με το κιλό για άμεση και μίας χρήσεως κατανάλωση, από τους χαμηλής ποιότητας mp3 players.    

Πόσο εύκολο είναι να κάνετε τη μουσική που κάνετε εδρεύοντας στα Γιάννενα; Υπάρχει ενδιαφέρον στην επαρχία για τους Όμμα;

Σε ό,τι αφορά το καθαρά δημιουργικό μέρος της ιστορίας, είμαστε OK που ...δραπετεύσαμε από την Αθήνα, έχοντας επιλέξει συνειδητά να ζήσουμε στα Ιωάννινα. Δημιουργήσαμε τον χώρο που μας επιτρέπει να κάνουμε μουσική με τους δικούς μας ρυθμούς και όρους. 

Όμως τα πράγματα γίνονται αφόρητα όταν πρόκειται για ζητήματα προώθησης και live δραστηριότητας αφού η (συγκεκριμένη τουλάχιστον) επαρχία είναι ερμητικά κλειστή για τους δημιουργικούς μουσικούς, εφόσον αναφερόμαστε σε ραδιόφωνα, Τύπο, φορείς και μαγαζιά, τα οποία είναι προσανατολισμένα προς τη γνωστή φιλοσοφία «μουσική είναι μόνον αυτό που ξέρουμε όλοι από την τηλεόραση και μας κάνει να ξεσαλώνουμε». Από την άλλη μεριά υπάρχουν πολλά και καλά γκρουπ, μερικά εκ των οποίων με καλή δισκογραφική παρουσία· καθώς κι ένα ή δύο μαγαζιά που, προς τιμήν τους, αντιστέκονται, στηρίζοντας τα εναλλακτικά πράγματα της περιοχής.       

Πώς βλέπετε την ελληνική μουσική της τρέχουσας δεκαετίας; Συμβαίνουν πράγματα ή έχουμε πέσει σε τέλμα;

Η άποψή μας είναι ότι έγιναν και γίνονται πολύ όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα, σε όλους τους χώρους της μοντέρνας μουσικής. Είναι μία εποχή παρήγορης εξωστρέφειας για το αγγλόφωνο και το ελληνόφωνο κύκλωμα, ενώ αισθητή έχουν κάνει την παρουσία τους τόσο το ηλεκτρονικό, όσο και το experimental στοιχείο. Φυσικά, οι αρκετές live σκηνές ανά την Ελλάδα, το ίντερνετ, διάφορα ανεξάρτητα ραδιόφωνα και labels, αλλά και ο εναλλακτικός Τύπος, είναι επίσης φορείς αυτής της διεξόδου. 

Σε τέλμα έχει πέσει μία βιομηχανία αγοραίας μουσικής, η οποία κυνηγάει τις εξελίξεις για εποχιακά κέρδη, έχοντας ξεχάσει από καιρό πως το προϊόν που εμπορεύεται είναι μουσική –δηλαδή πολιτισμός. Βέβαια, μέσα από τη διαπλοκή τους με τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας διαβάζουμε ότι κάπως ...ανέπνευσαν. Πάντα όμως θα υπάρχει η αντίπερα όχθη και κάποιοι ανυπότακτοι εκεί, που πάντα θα αντιστέκονται.