Το 2020, το 15ο Up The Hammers Festival θα έφερνε και τους Traveler για την 1η του μέρα στο «Gagarin», οπότε άδραξα την ευκαιρία που παρουσιάστηκε για μια κουβέντα με τον κιθαρίστα και συνιδρυτή τους Matt Ries.
Στο κάτω-κάτω, αν και νέα φυντάνια, οι Καναδοί πέτυχαν να καταθέσουν έναν από τους πιο συζητημένους δίσκους του 2019 (στον χώρο τους), ντεμπουτάροντας με το δεξί ανάμεσα στους σύγχρονους αναβιωτές του κλασικού heavy metal ήχου.
Η συνέντευξη που προέκυψε δημοσιεύτηκε τότε στο Avopolis, λίγο πριν την οριστική λήξη/ρήξη της μακροχρόνιας συνεργασίας μας. Αναδημοσιεύεται τώρα κι εδώ, με μικρές, αισθητικής φύσης τροποποιήσεις.
* οι φωτογραφίες προέρχονται από υλικό που διατέθηκε στον Τύπο ως promo
Είστε μαζί μόλις από το 2017, παρά ταύτα κατορθώσατε κι έχετε κάνει διεθνές γκελ. Υπάρχει λοιπόν η αίσθηση μιας ιδανικής αρχής, στις τάξεις σας;
Οπωσδήποτε το νιώθουμε σαν μία περίσταση από εκείνες που λέμε «στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή». Και, αναρωτιέμαι: αν αποφάσιζα να το κάνουμε αυτό 5 χρόνια πριν, θα είχαμε άραγε τον ίδιο αντίκτυπο; Σίγουρα σε μια τέτοια στιγμή, ας πούμε, δεν θα είχα γνωρίσει όλους τους κατάλληλους ανθρώπους. Όπως και να έχει, νιώθουμε αφάνταστα ευγνώμονες για όλα.
Με βάση το ντεμπούτο Traveler (2019), περιμένουμε πολλά από την επικείμενη εμφάνισή σας στην Αθήνα, για το φετινό Up The Hammers Festival. Εσείς, όμως, τι περιμένετε από την Ελλάδα;
Έχω παρακολουθήσει πλέον αρκετά live αποσπάσματα από προηγούμενα Up The Hammers και τα πλήθη δείχνουν εντελώς παρανοϊκά –όλοι, όχι μόνο οι αφοσιωμένοι fans. Επίσης, ανυπομονώ να δοκιμάσω το φαγητό στην Ελλάδα. Ίσως χρειαστεί να παίξουμε το set μας φορώντας φόρμες γυμναστικής.
Οι ρίζες του ήχου σας πάνε πίσω στον κλασικό heavy metal ήχο συγκροτημάτων όπως οι Judas Priest, οι Riot ή οι Iron Maiden. Παρ' όλα αυτά, βλέπω συχνά να σας περιγράφουν ως «speed metal» περίπτωση. Γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Δεν έχω ιδέα, ειλικρινά! (γελάει) Ίσως λόγω του "Speed Queen"; Ακόμα κι αυτό, όμως, δεν είναι κάτι που θα το θεωρούσα κοντά στον speed ήχο. Όταν μιλάμε για speed metal, έχω στο μυαλό μου τους Exciter, τους Iron Angel, τους Blood Money, τους Living Death. Έχω δει κι εγώ να μας χαρακτηρίζουν έτσι. Και υποθέτω ότι, κάπως, επικράτησε έπειτα.
Το demo του 2018 και το περσινό σας ντεμπούτο έχουν το ίδιο πλάσμα στα εξώφυλλά τους. Είναι κάποιο είδος ταξιδευτή του Διαστήματος; Έχει σχέση με ό,τι περιγράφετε στους στίχους του "Starbreaker", ως «αρχαίο καταστροφέα»;
Ακριβώς! Είναι ο φίλος μας ο STARvin' Marvin. Σκανάρει το Σύμπαν, ψάχνοντας για ζωή. Παρακολουθεί έπειτα τους πλανήτες που έχουν ζωή, για να δει αν υπάρχει επιτυχημένη συνύπαρξη. Φυσικά, όσον αφορά την Ανθρωπότητα, βλέπει μια αποτυχημένη φυλή. Και μας σκοτώνει, έτσι ώστε να ξεκινήσουμε από την αρχή. Είναι μια διασκεδαστική κεντρική ιδέα, να περιμένετε λοιπόν τη συνέχεια αυτής της ιστορίας, στο επόμενό μας άλμπουμ!
Πριν το Traveler του 2019, στο μεταξύ, κάνατε κι ένα ΕΡ με τους Φινλανδούς Coronary. Ήταν δική σας πρωτοβουλία; Ή σας έσμιξε μαζί το label;
Ήταν επιλογή του label. Το θεώρησα όμως κι εγώ ως ένα καλό σημείο εκκίνησης, το να κυκλοφορήσεις δύο μπάντες μαζί, καθώς ξεκινήσαμε από το απόλυτο τίποτα. Βοηθάει, επομένως, να έχεις δύο συγκροτήματα, να δίνει ώθηση το ένα στο άλλο. Κι ελπίζω να ακούσουμε περισσότερα από τους Coronary, ήταν φοβεροί!
Μέσα στο 2019, επίσης, σας είδαμε να συνεισφέρετε και το "Betrayer" στη συλλογή Trapped Under Ice, ένα τραγούδι με διαφοροποιημένο ήχο, σε σύγκριση με ό,τι παρουσιάσατε στο ντεμπούτο. Σκοπεύετε να ξαναγυρίσετε σε μια ανάλογη κατεύθυνση, για το επόμενό σας άλμπουμ;
Ναι, μπορείς να ακούσεις ψήγματα αυτού του στυλ στο νέο μας άλμπουμ. Ωστόσο έγραψα το συγκεκριμένο κομμάτι αποκλειστικά για τη συλλογή. Όταν δηλαδή έγινε η πρόσκληση να συμμετάσχουμε –από την Annick Giroux, της Temple Of Mystery Records– είχαμε ήδη γράψει τα τραγούδια για το ντεμπούτο, οπότε άρχισα να δουλεύω απλά σε μια μελωδία που ήταν τότε κολλημένη στο κεφάλι μου. Και θεωρώ ότι βγήκε ωραία. Άσε που ήταν μεγάλη τιμή να έχουμε τον νέο μας φίλο, τον JP Fortin των Deaf Dealer, να ροκάρει στο μπάσο.
Με δεδομένο ότι πυρήνας των Traveler είσαι εσύ και ο Jean-Pierre Abboud, οι οποίοι είστε ενεργοί και με άλλα σχήματα, πώς δουλεύει το πράγμα όσον αφορά το γράψιμο νέας μουσικής και τις απαιτήσεις μιας διεθνούς περιοδείας;
Πράγματι, με δεδομένο ότι υπάρχουν κι αυτά τα άλλα projects, απαιτείται ένας συντονισμός στην όλη ιστορία. Μέχρι στιγμής, πάντως, δεν έχουν υπάρξει προβλήματα: όλοι μας θέλουν οι υπόλοιποι να κάνουν ό,τι επιθυμούν, όσον αφορά τη μουσική. Ανάμεσά μας, δηλαδή, δεν υπάρχουν περιστατικά τύπου James Hetfield εναντίον Jason Newsted. Το έκανα ίσως ευκολότερο, παίρνοντας πάνω μου τον κύριο όγκο του γραψίματος. Πάντως όλοι είχαν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν τις ιδέες τους και τις δομές τους. Όταν θέλεις κάτι, βρίσκεις τον τρόπο!
Ο Καναδάς, απ' όπου προέρχεστε, έχει μια μακρά hard & heavy παράδοση, αλλά τα τελευταία 5-10 χρόνια βλέπουμε να ξεπηδά ένα καινούριο «κύμα». Γιατί συμβαίνει τώρα; Ποια είναι η φλόγα πίσω από όλη αυτήν τη δραστηριότητα; Υπάρχει μεταξύ σας αίσθηση κοινότητας;
Αν σκεφτώ τι έπαιζε στα πρώτα χρόνια μετά το 2000, δεν άκουγα τίποτα άλλο από την τοπική σκηνή, παρά thrash και death metal μπάντες. Κάτι που οδήγησε σε έναν κορεσμό. Κάπου στη διαδρομή, λοιπόν, βρέθηκαν άνθρωποι πρόθυμοι για κάτι διαφορετικό, οι οποίοι άρχισαν να σκάβουν ξανά στο κλασικό heavy metal. Δεν είμαι βέβαιος πώς ακριβώς ξεκίνησαν όλα, νομίζω όμως ότι έγινε μια εκ νέου ανακάλυψη του πόσο σπουδαία ήταν τα μεγάλα συγκροτήματα αυτού του ήχου.
Από εκεί και πέρα το πράγμα γύρισε, χάρη και στο YouTube· ειδικά σε εκείνη την πλαϊνή μπάρα, η οποία σου υποδεικνύει τι άλλο μπορεί να σου αρέσει, με βάση το ό,τι άκουσες! (γέλια) Είμαι σίγουρος, βέβαια, ότι για κάποιους ακροατές λειτούργησε απλά ως τάση. Όμως υπάρχουν και αφοσιωμένοι οπαδοί, που θα μείνουν εδώ γύρω για πάντα.
