Το καλοκαίρι του 2014 δεν ήταν εύκολο, αφού όλη εκείνη η περίοδος συνέπεσε με τη μεγαλύτερη μαυρίλα που είχε φέρει η χρεωκοπία της χώρας μας –έστω κι αν την κρύβαμε εύσχημα, μιλώντας για «μνημόνια».
Αλλά η ανακοίνωση του πρώτου ερχομού των Brian Jonestown Massacre στην Ελλάδα σκόρπισε ενθουσιασμό, καθώς θα ικανοποιούσε ένα μεγάλο απωθημένο όσων αγαπούν τις ηλεκτρικές τους κιθάρες βουτηγμένες στη (νεο)ψυχεδέλεια. Θα πήγαιναν λοιπόν να τους δουν καταμεσής του Ιουλίου, ακόμα κι αν έπαιζαν σε κλειστό χώρο –όπως κι έγινε, δηλαδή, αφού εμφανίστηκαν στο Fuzz.
Εγώ, τώρα, οπαδός της μπάντας αυτής ή γενικότερα των νεοψυχεδέλ αναβιώσεων, δεν υπήρξα ποτέ. Όμως είχα σταθεί συχνά με ενδιαφέρον σε διάφορες δουλειές τους, οπότε είπα να την πάρω επ' ώμου μια συζήτηση με τον Anton Newcombe.
Η συνέντευξη που προέκυψε δημοσιεύτηκε τότε στο Avopolis και αναδημοσιεύεται τώρα κι εδώ, με μικρές, αισθητικής φύσης τροποποιήσεις. Και, ασφαλώς, επειδή Newcombe είναι αυτός, αρκετά πράγματα θα πρέπει να τα διαβάσετε «between the lines», όπως λένε και στην πατρίδα του.
* οι χρησιμοποιούμενες φωτογραφίες προέρχονται από το υλικό που κυκλοφορούσε τότε ως promo για τον Τύπο
Τώρα που λίγο-πολύ έχεις προσαρμοστεί πια στο Βερολίνο, πώς είναι η ζωή εκεί για σένα, την Kate και τον μικρό Wolfgang; Είστε χαρούμενοι;
Σ' ευχαριστώ, είμαστε χαρούμενοι για την ώρα, ναι! Οι Γερμανοί είναι πολύ πολιτισμένοι και το Βερολίνο ένα υπέροχο μέρος για εμένα. Και για να ασκώ την τέχνη μου με ησυχία και για να μεγαλώσω την οικογένειά μου. Δεν έχω ακόμα αισθανθεί τη «μαγεία» αυτού του φασισμού νέου τύπου, που δείχνει να αυξάνεται παντού –είτε μιλάμε για τον τύπο του τραπεζικού κορπορατίστα, είτε για τον αντιμετανάστη, είτε για την τηλεοπτική κάμερα που σε ψεκάζει κατάμουτρα με σπρέι πιπεριού...
Θα είναι η Γερμανία το τελευταίο μέρος όπου οι άνθρωποι θα δεχτούν τέτοιες αηδίες; Θα αποτρέψει τον υπόλοιπο κόσμο από το να τη μπλέξει σε ατέλειωτους πολέμους και σε όλες δαύτες τις στρατόκαυλες ανοησίες;
Στην Ελλάδα, βέβαια, οι Γερμανοί δεν διανύουν περίοδο μεγάλης δημοτικότητας... Αντίθετα με εσένα, καθώς έχεις πολύ πιστούς φίλους εδώ, οι οποίοι ανυπομονούν να σε δουν στη σκηνή με τους Brian Jonestown Massacre. Παίρνουμε καμιά ιδέα για το τι μας περιμένει από όσα βρίσκουμε στο YouTube;
Να περιμένετε ένα φανταστικό σόου, διάρκειας περίπου 2 ωρών! Με πολλή και καλή μουσική, από μια μοναδική μπάντα, η οποία αισθάνεται πραγματική ευγνωμοσύνη που θα μοιραστεί αυτή τη συναυλία –την πρώτη μας στην Ελλάδα– με όσους έρθουν να μας δουν.
Αλήθεια, πώς δούλεψες για τον νέο σας δίσκο, Revelation; Δημιουργείται η εντύπωση ότι στόχευσες σε μια «εμπειρία συνόλου», ότι απέφυγες δηλαδή να φτιάξεις ένα άλμπουμ για τη γενιά του Spotify...
Συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Έγραψα απλά μερικά τραγούδια και τα άφησα συνειδητά έτσι, ως τραγούδια, ώστε να αποφασίσει για το νόημά τους όποιος τα ακούσει.
Ακούσαμε επίσης κάποιες ανατολίτικες επιρροές –για παράδειγμα στο "Second Sighting", οι οποίες για εμάς ηχούν αρκετά γνώριμες. Αλλά, για εσένα, από πού ήρθε η έμπνευση;
Η δική μου έμπνευση πίσω από τέτοια στοιχεία δεν έχει να κάνει με κάποιον συγκεκριμένο τόπο, χρόνο ή δίσκο. Νομίζω ότι προέρχεται από την ίδια ακριβώς εμπειρία του να επινοείς ας πούμε τον αυλό... Υπάρχει δηλαδή κάτι αληθινό, το οποίο προέρχεται από την ψυχή. Φυσικά στην πορεία φιλτράρεται από ό,τι έχει χτίσει τη μέχρι τώρα ζωή μου, συμπεριλαμβανομένων ασφαλώς των πραγμάτων που έχω ακούσει, μάθει ή υιοθετήσει από ένα αυστηρά folk πλαίσιο.
Στο Revelation, εντωμεταξύ, ξαναβρέθηκες και με έναν παλιό γνώριμο. Ποια είναι η ιστορία αυτής της νέας συνύπαρξης με τον Ricky Maymi;
(γελάει) Μου αρέσει να έχω κόσμο στο στούντιο, να μου κρατάει παρέα! Έχει σημασία βέβαια να είναι κάποιος που να μπορεί να παρακολουθήσει τη διαδικασία και τους γρήγορους ρυθμούς με τους οποίους εξελίσσεται, χωρίς να σκέφτεται πολύ ή να μιλάει για σχέδια. Επίσης, ο Ricky με βοήθησε με την αυτοπεποίθησή μου.
Σε πρόσφατες συνεντεύξεις είδα ότι μίλησες πολύ ανοιχτά για τις προσωπικές σου μάχες με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Δήλωσες μάλιστα πως «ο μόνος τρόπος να κόψεις τα ναρκωτικά και το ποτό είναι να τα κόψεις. Πρέπει να προσπαθήσεις και να το κάνεις». Το κάνεις να ακούγεται κάπως απλό...
Διότι είναι πολύ απλό: άλλαξε την καρδιά σου και θ' αλλάξει και το μυαλό σου. Θα περπατήσεις διαμέσω των πυλών του Παραδείσου ή θα φτάσεις στον στόχο σου με οποιοδήποτε άλλο μέσο. Δεν χρειάζεται να είναι μια πνευματική διαδικασία. Πρέπει βαθιά μέσα σου να αποφασίσεις τι θέλεις και να το αφήσεις να εντυπωθεί πάνω στον νου σου, πάνω στις αμφιβολίες σου... Και μετά θα τους επιτύχεις τους στόχους σου.
Στην αποτίμησή του για το Revelation, ο Αμερικανός κριτικός Fred Thomas συνόψισε τους Brian Jonestown Massacre ως μια μπάντα με «θαυμάσια (και θαυμαστά άγνωστη) καριέρα», η οποία «έζησε περισσότερο από πολλά συγκροτήματα που ενέπνευσε». Τον βρίσκεις σωστό;
Πίστεψέ με, είμαστε πολύ δημοφιλείς. Μεγαλύτεροι από μπάντες που προμοτάρουν οι πολυεθνικές εταιρείες, παρουσιάζοντάς τις ως τάχα δημοφιλείς... Απλά φροντίζω και το κρατάω καλυμμένο, γιατί σε τέτοια πράγματα δεν υπάρχει λόγος να λες την αλήθεια.
Για παράδειγμα, το να μιλήσεις για το πόσους δίσκους πουλάς, μόνο σε προβλήματα μπορεί να οδηγήσει... Διαρρήκτες σπίτι σου, ας πούμε... Ξέρεις, οι αληθινά πλούσιοι άνθρωποι δεν είναι τυχαίο που δεν βλέπουν ποτέ και για κανέναν λόγο το όνομά τους στις εφημερίδες... Είμαι σίγουρος ότι τα γνωρίζεις αυτά τα πράγματα.
Τι έρχεται για σένα, προσωπικά, μετά την παρούσα Brian Jonestown Massacre περιοδεία; Έχεις αρχίσει να δουλεύεις σε εκείνο το sounstrack για το Moon Dogs;
Θα ξεκινήσω το soundtrack λίγο μετά το τέλος της περιοδείας. Πρώτα όμως σκοπεύω να περάσω ένα διάστημα παρέα με τον Wolfgang. Και να γράψω περισσότερη μουσική.
